Advertentieplatforms
Wat is het?
Kun je je voorstellen dat er een tijd was dat sekswerkers zonder internet werkten? Er waren ruime mogelijkheden om een werkplek te vinden. Je was je eigen ‘advertentie’ door zichtbaar te zijn in het raam of de straat (dat kan nog steeds maar er zijn wel veel minder werkplekken). Of de exploitant (escort, club, privehuis, erotische massage) plaatste dure advertenties in de Gouden Gids of de krant, zoals de Speurders in de Telegraaf. De erotische advertenties worden trouwens niet meer geaccepteerd in de Telegraaf.
Toen eenmaal iedereen internet ging gebruiken kwam er een mogelijkheid bij. Je kon voor jezelf adverteren en klanten konden jouw advertentie vinden. De wetgeving die in 2000 in ging (Opheffing bordeelverbod) had daar helemaal niet in voorzien! Daarom is het vaak zo onduidelijk hoe het zit met zelfstandig werken (escort of thuisontvangst) in een gemeente en of je daar een vergunning voor nodig hebt. Eigenlijk is een vergunning bedoeld voor exploitatie van sekswerk want je kunt niet jezelf exploiteren.
Er wordt gauw gezegd dat dit het illegale deel is van het sekswerk, maar dat is beslist niet altijd waar. Ook belastingbetalende sekswerkers met een KvK nummer staan op de advertentieplatforms. Je zou ze hooguit onvergund kunnen noemen. Nog sterker, er staan ook vergunde sekswerkers op (met een eigen escortvergunning).
Wat kan het betekenen voor een sekswerker?
De voordelen van zelfstandig werken kunnen groot zijn. Je bent niet afhankelijk van een exploitant, die soms iets kan vinden van gender, lichaamsbouw, huidskleur, leeftijd, of van wat je een klant wil bieden. Op internet is door het grote klantenbereik voor elke ‘niche’ een markt.
Ook is een advertentie snel en gemakkelijk op te zetten. Maar daarna begint het echte werk pas. De klantencontacten kosten veel tijd, je krijgt ook stomme berichtjes binnen, en er worden je vage deals en drugs aangeboden. En je moet zelf beslissen of je het met een klant aandurft, en dus internet goed gebruiken om een klant te screenen.
Je bent hierdoor veel zichtbaarder. Voor kwaadwillenden die je nummer of foto’s misbruiken. Voor de politie, de gemeente en de hulpverlening die jouw informatie er soms afhalen door middel van webscraping. Justitie kan ook beslag leggen op gegevens van het advertentieplatform.
Als de WRS er doorheen komt mag je trouwens alleen nog maar adverteren met een registratienummer.
Wat kan jij doen?
Vraag je af of je met een herkenbaar gezicht op de site wil staan. Tegenwoordig is er krachtige gezichtsherkenningssoftware beschikbaar. Daarmee kan er met een foto van je gezicht ook andere foto’s naar boven worden gehaald waar je echte naam aan gekoppeld zou kunnen worden. Je zou je gezicht ook kunnen ‘blurren’ (vaag maken). Daar zijn eenvoudige apps voor (zoek op ‘blurring’ in de Play store of de App store).
Vraag je af op welke platforms je wil adverteren. Vooral of je akkoord wil gaan met het online identificatieproces. Mogelijk moet je een foto van je gezicht opsturen en eventueel nog een kopie van je paspoort. Dit kan altijd in handen vallen van verkeerde mensen (incl. de overheid). Natuurlijk moeten advertentieplatforms ook de fake- en oplichtingsaccounts weren, maar het algemene gevoel onder sekswerkers is dat de machtsbalans door is geslagen naar de platforms. Sekswerkers voelen zich niet gehoord in hun klachten, maar hoe komen die nepaccounts dan wél door de screening?